Δόμνα Βισβίζη

Χτες βράδυ παρακολουθήσαμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον μια θεατρική παράσταση πολύ δυνατή. Η θεατρική ομάδα του κέντρου νεότητος Συνοικισμού Κορίνθου, ανέβασε τη θεατρική παράσταση: Δόμνα Βισβίζη, η ηρωίδα της Θράκης. Η αυτοθυσία για την πατρίδα, η προδοσία των πολιτικάντηδων και η μάχη για την ελευθερία και για ένα καλύτερο αύριο άφησαν το στίγμα τους σε ιδεολογικό επίπεδο. Πρόκειται για μια ηρωίδα όχι και τόσο γνωστή που καλό είναι να μελετήσουμε την ιστορία της γιατί έχει πολλά να μας πει. Ιδέες διαχρονικές και καταστάσεις συνδεδεμένες τόσο με το παρελθόν όσο και με το τώρα, καθιστούν την παράσταση ευρύ πεδίο για προβληματισμό και αφύπνιση. Συγχαρητήρια στους συντελεστές. Ακολουθεί ένα μικρό δείγμα της προσπάθειας της θεατρικής ομάδας.

Η Δόμνα γεννήθηκε το 1783 από εύπορη οικογένεια στην Αίνο της Ανατολικής Θράκης. Ο πατέρας της ήταν μεγαλοκτηματίας της περιοχής. Το 1808 παντρεύτηκε τον πλούσιο πλοίαρχο και εφοπλιστή Αντώνιο Βισβίζη, με τον οποίο απέκτησε πέντε παιδια: τέσσερα αγόρια - από τα οποία το ένα πέθανε μικρό από τύφο και το άλλο ήταν κωφάλαλο- και ένα κορίτσι. Ο καπετάν Βισβίζης ήταν γενναίος άνδρας, δραστήριος, φιλόπατρις και γεμάτος ενθουσιασμό και όραμα. Ως ένα από τα πρώτα μέλη της Φιλικής Εταιρείας, είχε προσφέρει στον Υπέρ Ελευθερίας Αγώνα όλη του την καρδιά και πάρα πολλά χρήματα. Έλεγε : «Δεν λυπάμαι να ξοδεύω χρήματα, αφού μ’ αυτά θα κτιστεί το χρυσό παλάτι της ελευθερίας». Η Δόμνα ακολούθησε τον άνδρα της στα ταξίδια του και γνώρισε έτσι όλο και περισσότερα μέρη της σκλαβωμένης πατρίδας. Μέσα τηςάρχισε να φουντώνει ο πόθος για την Ανάσταση του Γένους και σύντομα έγινε ένα από το πιο δραστήρια μέλη της Φιλικής Εταιρείας.
Με την έκρηξη της Επαναστάσεως κανονιοβολείται από τέσσερα ψαριανά πλοία το τουρκικό κάστρο της Αίνου. Αυτό ήταν που περίμενε κι ο καπετάν Αντώνης Βισβίζης! Χωρίς άλλη σκέψη φορτώνει στο καράβι του οικογένεια και περιουσία κι ανοίγεται στο πέλαγος να προφθάσει τους Ψαριανούς. Αφήνει πίσω του τον τόπο του που δεν θα ξαναδεί ποτέ ούτε ο ίδιος ούτε η Δόμνα. Και μπαίνει στο χορό της Επανάστασης, του πολέμου και της θυσίας. Σπίτιτους γίνεται η «Καλομοίρα», «το μπρίκι» του Βισβίζη.

Στις 17 Ιουνίου 1822, ο καπετάν Βισβίζης, επικεφαλής ενός στόλου από 30 πλοία μικρά και μεγάλα, βρίσκεται στον Μαλιακό κόλπο. Με τον Ανδρούτσο, τον Δυοβουνιώτη κι άλλους οπλαρχηγούς δίνουν μεγάλη μάχη, στην διάρκεια της οποίας μπροστά στα μάτια της Δόμνας σωριάζεται νεκρός ο γενναίος άνδρας της. Διατάζει να τον μεταφέρουν στο αμπάρι κι αναλαμβάνει την αρχηγία του αγώνα. Η Δόμνα γίνεται μάνα και πατέρας για τα πέντε παιδιά της, κυβερνήτης και καπετάνισσα για το πλήρωμά της και συνεχίζει τον ιερό υπέρ της Ελευθερίας αγώνα.Το πλοίο της περιπολεί τις θάλασσες, μεταφέρει στρατεύματα και πολεμοφόδια, μάχεται! Τρία ολόκληρα χρόνια συντηρεί τον εξοπλισμό του πλοίου της και του πληρώματος με δικά της έξοδα και παλεύει με τη θάλασσα. Έρχεται όμως η ώρα που και ο τελευταίος οβολός εξαντλείται. Το πλοίο σακατεμένο από τις μάχες και τηναλμύρα της θάλασσας, δεν μπορεί πλέον να αποδώσει. Η καπετάνισσα το χαρίζει στην Κυβέρνηση και το παλιό «μπρίκι», ως τα στερνά του χρήσιμο, γίνεται πυρπολικό. Το 1824, οδηγούμενο από τον πυρπολητή Πιπίνο, ανατινάζει και καίει την τουρκική φρεγάδα «Χαζνέ Γκεμισί» στα μικρασιατικά παράλια.
Ο Δημήτριος Υψηλάντης την ονομάζει: «ευγενεστάτην και γενναιοτάτην Δέσποινα και καπετάνισσα», ο δε Οδυσσέας Ανδρούτσος με βαθιά ευγνωμοσύνη την αποκαλεί «ευεργέτιδα».   Τώρα πια χωρίς πλοίο, χωρίς πόρους, μαζί με τα πέντε παιδιά της, περνούν δύσκολεςμέρες που τις κάνει δυσκολότερες ο θάνατος του μικρότερου αγοριού της από επιδημία. Τον μεγαλύτερό της γιό, τον Θεμιστοκλή, 14 ετών, τον παίρνει ο Γάλλος φιλέλλην Roche στο Παρίσι μαζί με άλλα παιδιά αγωνιστώνγια να σπουδάσουν με έξοδα των φιλελληνικών σωματείων. Ο Θεμιστοκλής που φορά πάντα την ελληνικήν φουστανέλα του, μορφώνεται, διαπρέπει κι ανεβαίνει μέχρι τις ανώτατες διοικητικές θέσεις στο νεoσύστατο ελληνικό κράτος, κάνοντάς τη μητέρα του περήφανη.
Η Θρακιώτισσα λεβεντομάνα έμεινε πάντα ταπεινή και μετά από πολύ δύσκολες μέρες στην Ύδρα, στο Ναύπλιο και μετά στη Σύρο, προσπάθησε να τα βγάλει πέρα με μιαμικρή σύνταξη 30 δραχμών.Ποτέ δεν ζήτησε πλούτη, τιμές και δόξες. Η ελευθερία της πατρίδας της, η φτώχεια της και ο τιμημένος θάνατος του συζύγου της ήταν γι’ αυτήν το μεγαλύτερο παράσημο του αγώνα. Ηλικιωμένη πια και ξεχασμένη από την αγνωμονούσα πατρίδα, άφησε τον κόσμο αυτό σ’ ένα φτωχικό σπιτάκι στον Πειραιά, τον Νοέμβριο του 1850, με την ικανοποίηση της προσφοράς στην πατρίδα και της εκπλήρωσης του οράματος και του πόθου της Λευτεριάς!

Ποιητής Ταβανίας

Φρικέλεος

Μια λέξη που εμπεριέχει ό,τι θα θέλαμε να πούμε και σίγουρα σκεφτόμαστε για τους πολιτικούς. Φρίκη και έλεος. Φρικέλεος. Είναι σα να βλέπεις έναν τύπο που είναι και πολύ μαλάκας και φοράει και μια ταμπέλα στο κούτελο που γράφει: Είμαι μαλάκας και το ξέρω αλλά δε κάνω τίποτα γι' αυτό. Απλά keep going στο απύθμενο βάθος της μαλακίας. Φρίκη λοιπόν γιατί το ξέρουμε ήδη ότι είναι μαλάκας και Έλεος γιατί πόσο να αντέξουμε την επιβεβαίωσης της μαλακίας από τον ίδιο τον μαλάκα.

πχ Ένας τρελός δε ξέρει ότι είναι τρελός, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο λέμε σε τρελούς γύρω μας: Ο γιατρός είπε να σου λέμε πάντα ναι. Αλλά εκείνος χαμογελάει ανεπαίσθητα χωρίς να ξέρει και να καταλαβαίνει. Τι θα συνέβαινε όμως αν κάποιος τρελός ήξερε ότι είναι τρελός; Θα ήλεγχε την τρέλα του, θα την συζητούσε, θα την γιάτρευε; Μάλλον όχι. Γιατί η τρέλα είναι τρέλα, θέλει χάπια, θέλει παρακολούθηση και σίγουρα δεν ξεπερνιέται εύκολα.

Όμως η συναίσθηση της μαλακίας από τον μαλάκα ανοίγει άλλους δρόμους. Γιατί ο μαλάκας αν παραδεχτεί τη μαλακία του θα πρέπει άμεσα να μπει σε πρόγραμμα επανένταξης στα φυσιολογικά επίπεδα. Η μαλακία σαν τρόπος ζωής και συμπεριφοράς δεν θεραπεύεται, αν δεν αποφασίσει ο παθών να αλλάξει πορεία πλεύσης. Δεν θα τον σώσει ένα χάπι, ούτε μπορούμε να παρακολουθούμε τους μαλάκες για να δούμε την εξέλιξη τους. Σου σπάνε τα νεύρα και μόνο στην ιδέα πως είναι είναι μαλάκες, όχι να τους παρακολουθείς κιόλας.

Ανοίγοντας λοιπόν το πρωί την τηλεόραση (και ξέρω πως είναι σφάλμα αλλά μερικές φορές χρειάζεται) είδα πολιτικό ενός ξεπεσμένου και εκφυλισμένου πια κόμματος να κοκορεύεται για το ότι υπήρξε σε αυτό το κόμμα. Και όχι μόνο αυτό αλλά μιλούσε σα να είναι ακόμη εξουσία και κυβέρνηση. Έπειτα είδα live τη πομπή με ιερείς, παπαδαριό και από πίσω τους πολιτικούς να συνοδεύουν την εικόνα της Παναγίας στα πλαίσια της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Τυχαίνει να μένω απέναντι από ναό. Και εντάξει οι ιερείς, το παπαδαριό και ο κόσμος. Κρατούσαν τις εικόνες και προσεύχονταν. Αναμενόμενο.

Στην εποχή που ζούμε ο κοσμάκης έχει μια ελπίδα όταν κοιτά προς τον ουρανό και οι παπάδες πληρώνονται από αυτό, οπότε είναι η δουλειά τους. Αλλά οι πολιτικοί, αυτοί οι ψεύτες, οι αλαζόνες, με τα προσωπεία αντί για μάπες και την πνευματική συντριβή ως μουτσούνα στην αγριοφατσάρα τους, πόσο θλιβεροί έμοιαζαν κρατώντας μεγάλες εικόνες και παρατηρώντας αν τους κοιτά ο κόσμος, αν ο φωτογράφος των τοπικών μέσων τους τράβηξε φώτο.

Αυτές οι εικόνες μόνο φρικέλεος  μπορούν να γεννήσουν στον μέσο σκεπτόμενο άνθρωπο.

Παρ' όλα αυτά επειδή η ElenaG θα μου στείλει μήνυμα και θα μου πει να μην κρίνω γιατί σήμερα είναι μεγάλη γιορτή, απλά θα περιοριστώ να πω στο επιμύθιό μου:

Μην είσαι μαλάκας. Αλλά κι αν είσαι....και το ξέρεις....μη γίνεσαι προκλητικός μαλάκας.
Φρικέλεος.

Σαρακοστή ανιψιέ μου, Σαρακοστή

Καλησπέρα σας, Καλή Σαρακοστή, με υγεία και αγάπη να προετοιμαστούμε όλοι για το θείο αρνί Πάσχα. Τι κάνετε; Πως περνάτε; Πείτε μου τα νέα σας Cουλοί μου αναγνώστες! Έχουμε να τα πούμε καιρό, μιας και μας πλάκωσε η γκαντεμιά, η ασθένεια, η Δεη, το νοίκι, ο ΟΑΕΕ, οι πανελλαδικές, το άγχος, ο Coulos μου και πολλά άλλα. Όμως σήμερα δε γράφω γιατί έχω στεναχώρια, αλλά γιατί έχω χεστεί πάνω μου από τη χαρά μου για άλλη μια φορά μετά τον ερχομό της θεάς ανιψιάς και θέλω να το μοιραστώ.

Αύριο που λέτε έρχεται στον κόσμο ο θεός ανιψιος μου. Ε ρε γλέντια που έχουν να γίνουν. Θα σκάσει μύτη το πρωί γιατί είναι πρωινός τύπος ο κούκλος, ο άντρας. ο βαρύς, ο ασήκωτος, ο θεογκόμενος κι ο μόρτης. Αχ! Βεβαια η θεία Coula εχει ακόμη μυξοκαταστάσεις να αντιμετωπίσει και μπήκε σε καραντίνα, αλλά σε καμια εβδομάδα....αχ ρε τι έχει να γίνει!!!!!!! Όταν τον πάρω αγκαλιά....τελειώσαμε.  Η αλήθεια είναι πως αυτός θα μας αποτρελάνει τελείως. Όχι πως δε μας έχει τρελάνει ήδη η θεά ανιψιά. Πες ΈλεναG. Αλλά και ο θεός ανιψιός έχει να κάνει τα δικά του τα κόλπα τα τρελά.Τρελαίνομαι.

Και περνάμε σε άλλα νέα. Coulair δεν πραγματοποιήθηκαν 3 Τετάρτες τώρα, διότι είχα τραγικά προβλήματα με λαπτοπ, σύνδεση ίντερνετ και αρρώστιααααααα! Όμως αυτή τη Τετάρτη 5 του Μαρτιού θα γίνει χαμός γιατί θα βγάλω τα απωθημένα μου για τρεις εκπομπές. Μείνετε συντονισμένοι στον R1 Radio. Θα είμαστε εκεί 10-12 το βράδυ. Εγώ η Coula Coup και μαζί μου η Πέτρα Πατατράκος, η Βρέφα Σαλτσίδου, ο ποιητής Ταβανίας, ο Γεράσιμος και ποιος ξέρει και ποιοι άλλοι από τα studio του R1 Radio στην Κορινθία θα σας χαρίσουμε ένα δίωρο γέλιου, σάτιρας και καλής μουσικής. Μπορείτε να συμμετέχετε και στο chat φυσικά, κάνοντας κλικ εδώ.
Σας περιμένουμε ανυπόμονα. Κερνάω και γλυκά για τον ανιψιό ρε!!!!

Αυτά. Να είστε καλά, να περνάτε καλά και να νηστέψετε λίγο για να μου κάνετε συμπαράσταση.

Έχει να πέσει πολύ σπανακοσκατό και φέτος στον απόπατο!

Φιλιάαααααααααααααα