Αγαπητοί μου coυλοί αναγνώστες,
σε συνέχεια της ανάρτησης "Στο ντιβάνι", καταγράφω τις επόμενες σκέψεις και συζητήσεις με τον ψυχοθεραπευτή Δ.Τ. μήπως και μπορέσουμε να βγάλουμε κι εσείς κι εγώ καμιά άκρη για το ποιοί ειμαστε, πού πάμε, τί στόχους βάζουμε και για τί ακριβώς αξίζει να προσπαθούμε.
Η στοχοθεσία δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Οι άνθρωποι συνήθως θέτουν στόχους που καλύπτουν δευτερεύοντες τομείς της ζωής. Το πιο εύκολο είναι να θέσεις έναν στόχο που είναι λανθασμένος. Έτσι, πρέπει εξαρχής να ορίσουμε τί είναι στόχος έτσι ώστε να τον διαχωρίσουμε και να τον διαφοροποιήσουμε από τις απλές ορμές και τις μικρές, γλυκές επιθυμίες.
Παραδειγματος χάρη: Έχεις ερωτευτεί για απροσδιόριστους λόγους έναν άνθρωπο και αντιμετωπίζεις δυσκολίες στο να τον κερδίσεις. Το να επιβάλλεις με όσους τρόπους μπορείς τον έρωτά σου, την αγάπη σου ή τη φροντίδα σου, είναι ένας φαινομενικός στόχος που όμως θα μοιάζει άπιαστος όταν δεν θα υπάρχει ανταπόκριση συναισθημάτων. Γιατί τα συναισθήματα μας δεν προσδιορίζονται ως στόχοι ζωής. Είναι πηγαία ή μη πηγαία , καθόλου ελεγχομενα και εύπλαστα. Αν ίσως τον γοητεύσεις με τις προσπάθειες σου και τον κερδίσεις για λίγο, η ίδια η φύση του συναισθήματος μπορεί να σε απομακρύνει στο μέλλον καθώς μπορεί να σταματήσει ο ερωτας σου για εκείνον και να κανεις πίσω πετώντας στα σκουπίδια τόσο τον αρχικό σου φαινομενικό στόχο, όσο και τις ψυχικές σου δυνάμεις που σπατάλησες γι' αυτόν. (θα μπορούσαμε να εξετάσουμε και τις οικονομικές θυσίες αλλά αυτά είναι ανουσια μπροστά στις πληγές της ψυχής που χωρίς τη θεληση μας μπορούμε να ανοίξουμε στον εαυτό μας ή και στους άλλους).
Άρα τα συναισθήματα δεν είναι στόχοι.
Η ψυχοθεραπεία θα διεγραφε εντελώς την παραπάνω παράγραφο και θα στεκόταν στη φράση "εχεις ερωτευτεί για απροσδιόριστους λόγους έναν άνθρωπο..." Και κάπου εκεί θα ανοίξει μια νεα συζήτηση για το παρελθόν, τα απωθημένα, την ευαισθησία της ψυχοσύνθεσης του ανθρώπου και μπορεί να ανακαλύψει κανείς -όχι με ευκολία- γιατί ερωτευεται τους λάθος ανθρώπους. Θα μιλησουμε στο μέλλον γι' αυτα.
Ας επανέλθουμε στον ορισμό του στόχου.
Δεν αποτελεί στόχο οτιδήποτε αποφασίζουμε επειδή το προκάλεσε η χρεία, δηλαδή η ανάγκη. Πχ δεν εχω να πληρώσω τη ΔΕΗ, θα θέσω ως στόχο να βρω χρήματα με κάθε παράνομο και ανέντιμο τρόπο. Οι συνθήκες εξαθλίωσης δεν είναι γόνιμος οδηγός για να τεθεί ένας στόχος, όχι τουλάχιστον με προχειρη σκέψη και τσαπατσουλιά. Το να σκεφτείς όμως πως πρέπει να βρεις δουλειά ή να κάνεις λίγη οικονομία μπορεί να αποτελέσει στόχο ενός καθαρού μυαλού, που οι εξαθλιωμένες συνθήκες διαβίωσης δεν θα το αφήνουν καθαρό.
Άρα κινήσεις από ανάγκη, δεν αποτελούν στοχο.
Δεν αποτελεί στόχο η εκδίκηση. Πχ με παράτησε για άλλη ή με πρόδωσε ο φίλος ή με κρέμασε ο συνεργάτης κλπ. Να θεσεις ένα πλάνο για να πάρεις το αίμα σου πίσω, δεν είναι στόχος. Είναι ένα ορμέμφυτο που αφορά στον εγωισμό μας και που πρέπει να αναλυθεί μεμονωμένα.
Με μια γρήγορη ματιά στόχος δεν είναι καθετι που μπαίνει στο φτωχό μας μυαλουδάκι για να καλύψει οτιδήποτε άλλο πλην της εσωτερικής μας ισορροπίας. Δε θα ισορροπήσεις ψυχικά αν κλέψεις, αν εκδικηθείς εκείνον που κάποτε αγάπησες, αν πληγωσεις εκείνον που σε πλήγωσε, αν καταστρέψεις οτιδήποτε με κόπο και αγάπη χτίστηκε. Αντίθετα, θα καταρρακωθείς και θα χρειάζεσαι διπλή ψυχοθεραπεία για να πατήσεις στα πόδια σου και να διώξεις τις φρικτές ερινύες που θα έχουν εγκατασταθεί στο είναι σου.
Και φυσικά στόχοι δεν είναι οι στόχοι των άλλων που τους δανείζεσαι και τους σημαιοφορείς ως δικούς σου. πχ Να κάνω αυτό ή το άλλο γιατί αν δε το κάνω τί θα πει ο κοσμος; τί θα πεί η μάνα μου; τί θα πεί ο γκόμενος;
Οι στόχοι είναι προσωποπαγεις και όχι δανεικοί και κληροδοτουμενοι.
Στόχος είναι ό,τι σε γεμίζει ουσιαστικά και σε κάνει ελεύθερο και δυνατό με καθαρή τη συνείδηση σου. Ό,τι σε κάνει να γεννάς ή να ξυπνάς τις δυνάμεις σου και να τις μεταμορφώνεις σε ακόμη πιο δημιουργικές και γόνιμες χωρίς να ενοχλείς τους συνανθρώπους σου και χωρίς να πληγωνεις τον εαυτό σου.
Άρα οι στόχοι κατ' ουσίαν αφορούν στις αρετές του χαρακτήρα μας. Τους θέτουμε για να πορευόμαστε προς την αλήθεια μας, προς το ένδον σκάπτε μας. Θα μας δείξουν πού υστερούμε, που θα επιμείνουμε γιατί μπορούμε και αξίζει. Θα μας οδηγησουν μέσα από την πορεία ευόδωσης τους προς μια ηθική ικανοποίηση. Και αν καταφέρουμε να τους κερδίσουμε θα βρούμε και την ψυχική μας πληρότητα και δε θα έχουμε ανάγκη να αγκιστρωνόμαστε στον κάθε τυχάρπαστο φίλο, γκόμενο, περαστικό που θα μπει τυχαία στη ζωή μας, δε θα έχουμε ανάγκη τα κοπλιμέντα, τα λόγια τα δήθεν για να χαμογελάμε.
Δε θα έχουμε καν την ανάγκη για έναν ώμο για να κλάψουμε.
Θα χαμογελάμε γιατί θα μπορούμε να διωχνουμε όσους μας πλησιάζουν πχ χωρίς να μας προσφέρουν την αλήθεια τους. Θα μπορούμε να ξεπερνάμε τα προβλήματα γιατί θα μάθουμε τους τρόπους που λύνονται κι όχι επειδή θα τα παρατάμε.
Θα έχουμε βρει τί ακριβώς θέλουμε στη ζωή μας, τον τρόπο που θα το αποκτήσουμε και πώς θα το απολαμβάνουμε.
Επειδή σας κούρασα και κουράστηκα κι εγώ σας αφήνω με μια σκέψη που διάβασα πρόσφατα και αφορα στους στόχους. Σκεφτείτε το...και θα τα ξαναπούμε.
Μη ξενιτεύεις τη ψυχή σου σε μπάσταρδες Ιθάκες που σε παραμυθιάζουν.
ΥΓ Αφήστε τα σχόλιά σας. Ψυχοθεραπεία είναι κι αυτά.
σε συνέχεια της ανάρτησης "Στο ντιβάνι", καταγράφω τις επόμενες σκέψεις και συζητήσεις με τον ψυχοθεραπευτή Δ.Τ. μήπως και μπορέσουμε να βγάλουμε κι εσείς κι εγώ καμιά άκρη για το ποιοί ειμαστε, πού πάμε, τί στόχους βάζουμε και για τί ακριβώς αξίζει να προσπαθούμε.
Η στοχοθεσία δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Οι άνθρωποι συνήθως θέτουν στόχους που καλύπτουν δευτερεύοντες τομείς της ζωής. Το πιο εύκολο είναι να θέσεις έναν στόχο που είναι λανθασμένος. Έτσι, πρέπει εξαρχής να ορίσουμε τί είναι στόχος έτσι ώστε να τον διαχωρίσουμε και να τον διαφοροποιήσουμε από τις απλές ορμές και τις μικρές, γλυκές επιθυμίες.
Παραδειγματος χάρη: Έχεις ερωτευτεί για απροσδιόριστους λόγους έναν άνθρωπο και αντιμετωπίζεις δυσκολίες στο να τον κερδίσεις. Το να επιβάλλεις με όσους τρόπους μπορείς τον έρωτά σου, την αγάπη σου ή τη φροντίδα σου, είναι ένας φαινομενικός στόχος που όμως θα μοιάζει άπιαστος όταν δεν θα υπάρχει ανταπόκριση συναισθημάτων. Γιατί τα συναισθήματα μας δεν προσδιορίζονται ως στόχοι ζωής. Είναι πηγαία ή μη πηγαία , καθόλου ελεγχομενα και εύπλαστα. Αν ίσως τον γοητεύσεις με τις προσπάθειες σου και τον κερδίσεις για λίγο, η ίδια η φύση του συναισθήματος μπορεί να σε απομακρύνει στο μέλλον καθώς μπορεί να σταματήσει ο ερωτας σου για εκείνον και να κανεις πίσω πετώντας στα σκουπίδια τόσο τον αρχικό σου φαινομενικό στόχο, όσο και τις ψυχικές σου δυνάμεις που σπατάλησες γι' αυτόν. (θα μπορούσαμε να εξετάσουμε και τις οικονομικές θυσίες αλλά αυτά είναι ανουσια μπροστά στις πληγές της ψυχής που χωρίς τη θεληση μας μπορούμε να ανοίξουμε στον εαυτό μας ή και στους άλλους).
Άρα τα συναισθήματα δεν είναι στόχοι.
Η ψυχοθεραπεία θα διεγραφε εντελώς την παραπάνω παράγραφο και θα στεκόταν στη φράση "εχεις ερωτευτεί για απροσδιόριστους λόγους έναν άνθρωπο..." Και κάπου εκεί θα ανοίξει μια νεα συζήτηση για το παρελθόν, τα απωθημένα, την ευαισθησία της ψυχοσύνθεσης του ανθρώπου και μπορεί να ανακαλύψει κανείς -όχι με ευκολία- γιατί ερωτευεται τους λάθος ανθρώπους. Θα μιλησουμε στο μέλλον γι' αυτα.
Ας επανέλθουμε στον ορισμό του στόχου.
Δεν αποτελεί στόχο οτιδήποτε αποφασίζουμε επειδή το προκάλεσε η χρεία, δηλαδή η ανάγκη. Πχ δεν εχω να πληρώσω τη ΔΕΗ, θα θέσω ως στόχο να βρω χρήματα με κάθε παράνομο και ανέντιμο τρόπο. Οι συνθήκες εξαθλίωσης δεν είναι γόνιμος οδηγός για να τεθεί ένας στόχος, όχι τουλάχιστον με προχειρη σκέψη και τσαπατσουλιά. Το να σκεφτείς όμως πως πρέπει να βρεις δουλειά ή να κάνεις λίγη οικονομία μπορεί να αποτελέσει στόχο ενός καθαρού μυαλού, που οι εξαθλιωμένες συνθήκες διαβίωσης δεν θα το αφήνουν καθαρό.
Άρα κινήσεις από ανάγκη, δεν αποτελούν στοχο.
Δεν αποτελεί στόχο η εκδίκηση. Πχ με παράτησε για άλλη ή με πρόδωσε ο φίλος ή με κρέμασε ο συνεργάτης κλπ. Να θεσεις ένα πλάνο για να πάρεις το αίμα σου πίσω, δεν είναι στόχος. Είναι ένα ορμέμφυτο που αφορά στον εγωισμό μας και που πρέπει να αναλυθεί μεμονωμένα.
Με μια γρήγορη ματιά στόχος δεν είναι καθετι που μπαίνει στο φτωχό μας μυαλουδάκι για να καλύψει οτιδήποτε άλλο πλην της εσωτερικής μας ισορροπίας. Δε θα ισορροπήσεις ψυχικά αν κλέψεις, αν εκδικηθείς εκείνον που κάποτε αγάπησες, αν πληγωσεις εκείνον που σε πλήγωσε, αν καταστρέψεις οτιδήποτε με κόπο και αγάπη χτίστηκε. Αντίθετα, θα καταρρακωθείς και θα χρειάζεσαι διπλή ψυχοθεραπεία για να πατήσεις στα πόδια σου και να διώξεις τις φρικτές ερινύες που θα έχουν εγκατασταθεί στο είναι σου.
Και φυσικά στόχοι δεν είναι οι στόχοι των άλλων που τους δανείζεσαι και τους σημαιοφορείς ως δικούς σου. πχ Να κάνω αυτό ή το άλλο γιατί αν δε το κάνω τί θα πει ο κοσμος; τί θα πεί η μάνα μου; τί θα πεί ο γκόμενος;
Οι στόχοι είναι προσωποπαγεις και όχι δανεικοί και κληροδοτουμενοι.
Στόχος είναι ό,τι σε γεμίζει ουσιαστικά και σε κάνει ελεύθερο και δυνατό με καθαρή τη συνείδηση σου. Ό,τι σε κάνει να γεννάς ή να ξυπνάς τις δυνάμεις σου και να τις μεταμορφώνεις σε ακόμη πιο δημιουργικές και γόνιμες χωρίς να ενοχλείς τους συνανθρώπους σου και χωρίς να πληγωνεις τον εαυτό σου.
Άρα οι στόχοι κατ' ουσίαν αφορούν στις αρετές του χαρακτήρα μας. Τους θέτουμε για να πορευόμαστε προς την αλήθεια μας, προς το ένδον σκάπτε μας. Θα μας δείξουν πού υστερούμε, που θα επιμείνουμε γιατί μπορούμε και αξίζει. Θα μας οδηγησουν μέσα από την πορεία ευόδωσης τους προς μια ηθική ικανοποίηση. Και αν καταφέρουμε να τους κερδίσουμε θα βρούμε και την ψυχική μας πληρότητα και δε θα έχουμε ανάγκη να αγκιστρωνόμαστε στον κάθε τυχάρπαστο φίλο, γκόμενο, περαστικό που θα μπει τυχαία στη ζωή μας, δε θα έχουμε ανάγκη τα κοπλιμέντα, τα λόγια τα δήθεν για να χαμογελάμε.
Δε θα έχουμε καν την ανάγκη για έναν ώμο για να κλάψουμε.
Θα χαμογελάμε γιατί θα μπορούμε να διωχνουμε όσους μας πλησιάζουν πχ χωρίς να μας προσφέρουν την αλήθεια τους. Θα μπορούμε να ξεπερνάμε τα προβλήματα γιατί θα μάθουμε τους τρόπους που λύνονται κι όχι επειδή θα τα παρατάμε.
Θα έχουμε βρει τί ακριβώς θέλουμε στη ζωή μας, τον τρόπο που θα το αποκτήσουμε και πώς θα το απολαμβάνουμε.
Επειδή σας κούρασα και κουράστηκα κι εγώ σας αφήνω με μια σκέψη που διάβασα πρόσφατα και αφορα στους στόχους. Σκεφτείτε το...και θα τα ξαναπούμε.
Μη ξενιτεύεις τη ψυχή σου σε μπάσταρδες Ιθάκες που σε παραμυθιάζουν.
ΥΓ Αφήστε τα σχόλιά σας. Ψυχοθεραπεία είναι κι αυτά.