Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Θές άλλο νίκη;

Χαιρετε couλοι μου αναγνωστες,
μπηκε ο Νοέμβρης, κι άρχισαν τα σπαστικοειδη να μετρανε μερες για τα χριστουγεννα. Καθε χρονο τα ιδια χάλια. Το περασμενο ΣΚΔ ο ουρανος με εβγαλε στην όμορφη Θεσσαλονικη όπου προειχε μια επαγγελματικη εκκρεμότητα που επρεπε να διευθετηθει και εν συνεχεια ειδα φιλους, μαθητες, γκομενους και περασα τελεια.

Να σας συμβουλευσω λοιπόν, γιατι ο παθος μαθος, να μην κανετε αυτη την απόδραση ενω ειστε σε διαιτα-διατροφη. Ειναι πολυ αδικο να περνάς μπροστα από τις σουπερ απολαυστικές βιτρίνες των εξαισιων ζαχαροπλαστειων της πλατειας Αριστοτελους και αντι να μπεις και να τσακισεις ό,τι σου χτυπά στο ματι, να κρατάς τρυφερα τη μπάρα βρωμης στη τσεπη σου γιατι μονο αυτη ειναι η ικανη συνθηκη για να σε γλυκανει και ναι μονο αυτή σε καταλαβαίνει.

Λοιπον, ειναι γεγονος, αυτη η πόλη δε κοιμάται ποτέ. Έτυχε το ξενοδοχειο μου να βρισκεται σε μια οδο που τα μπαρακια βαρανε ως τις 7, 8, 9 το πρωι. Ετσι, περαν των προγραμματισμενων εξοδων μου, μπόρεσα και ακουσα από το κρεβατι μου, μετα τις 3 και ως το πρωί ο,τι λαϊκο, ξενο, ποπ, τζαζ, ελαφρυ, ροκ, μεταλ κλπ τραγουδι ειχα ξεχάσει ή ειχε απωθησει τεχνηέντως η μνημη μου. Αυτο παράλληλα σημαινει 4 μερες και 3 νυχτες αϋπνιας σερί.

Έπρεπε να με δει κανεις Τρίτη στις 7 το πρωι στο αεροδρομιο Μακεδονια. Η αληθεια ειναι πως με κοιτουσαν περίεργα. Θα έβλεπες μια σκια ανθρωπου, κατακίτρινη, με πρησμένα κοκκινα μάτια, να περιφέρεται σα βαμπιρ. Έμοιαζα λίγο με τους White Walkers του GOT αλλά με μάτι κοκκινο και πρησμένο. Λίγο πιο άσχημη βέβαια, γιατι αυτους με λίγη καλή θέληση τους λες και γλυκούληδες.
Αυτος πιστευω ήταν και ο λόγος που δε πέρασα από τον έλεγχο αλωβητη, καθώς μου ζητησαν να περάσω σε έναν ειδικό χώρο, με γδυσανε εν μέρει και μου έψαξαν μεχρι και το βρακί. Δεν τους αδικω. Κι εγω αν έβλεπα μια τυπισσα έτσι χολοσκασμενη θα μου μπαιναν υποψιες για -αν οχι εμπόριο ναρκωτικών- χρήση. Ματαια θα εξηγούσα ό,τι εξηγουσα. Η χειραποσκευη μου εγινε χίλια κομμάτια, βγάλαν έξω μέχρι και τα λερωμένα βρακιά μου, και φυσικά η τσάντα μου πέρασε από έλεγχο από τρεις μαντραχαλαδες επι δυο φορές.

Και να οι σερβιέτες, και να οι καραμέλες για το λαιμο, και να οι βιταμίνες με εχινακεια και δικταμο με μελι,  να το άδειο μου πορτοφόλι, να τα κλειδιά του φροντιστηριου μου, να οι ταυτοτητες, τα διπλωματα, η καρτα ελευθερας για τα μουσεία, να το κινητο μου με τα ανιψια μου πρώτη μούρη στην επιφάνεια, να οι μπάρες βρώμης, να τα εισιτηρια μου, να τα αποκομματα από μουσεια, λεωφορεια, μπαρ, θεατρα, να κι ενα σουβενίρ με τον λευκό το πύργο πρώτη μούρη. Να και κάτι ντεπόν, κατι προφυλακτικά...(οχι προφυλακτικά δεν ειχα)...να και ένας φορτιστής samsung. Να τα γυαλια ηλίου μου 200 ευρώ (δωρο της μάνας μου για να είμαι και ειλικρινης), να και τα γυαλιά γκαβομάρας με τις θηκες του. Ενα σταυρόλεξο, οι Αλητες του Μαξιμ Γκόρκι, ενα στυλό, ένα κραγιόν, ένα αποσμητικό αμασχάλης και το υγρο των φακων μου.
(Τωρα που το σκέφτομαι η τσάντα μου βολεύει πολυ...μονο εγώ η ιδια έλειπα από μέσα)
Τελικά η αιτια του κακού βρεθηκε. Το σπρει για τον εν δυνάμει κλειστό λαιμό μου.....έκανε τα μηχανακια  του ελέγχου να βαρέσουν κόκκινο. Τελικά, μου ευχηθηκαν καλό ταξίδι και με αφησαν σε μια ακρη, νυσταγμένη, απογοητευμενη και μονη να επανατοποθετώ τα πραγματα μου στη χειραποσκευή και να πρέπει πια να τρέξω αν θα ήθελα να προλάβω τη πτήση μου για Αθήνα.

Επιστρέφω στην πόλη της Θεσσαλονίκης και θα θυμάμαι με αγάπη, μια καφετέρια που μπροστά είχα το άγαλμα του Αριστοτέλη να μου εχει γυρισει το κώλο. Και ρε γαμωτο, τον αγαπώ τον Αριστοτέλη αλλά εκει ταιριαξε να γνωριστω με τους σερβιτορους και να πινω το καφε μου μονη ή με παρέα τις μέρες της διαμονης μου. Εκεί βεβαια, ζητησα ένα τοστ με δυο φετες γαλοπουλας με μαυρο ψωμι σε έναν νυσταγμένο σερβιτόρο 9 το πρωί. Κι εκεινος έφυγε και μετα από ένα λεπτό ξαναρθε να επιβεβαιωσει τη παραγγελία. Ξανα ειπα ενα τοστ μαυρο ψωμι και 2 φετες γαλοπουλα. Ο νεαρος έφυγε και επέστρεψε με ενα τοστ λευκό ψωμι και δυο φετες κασερι, όπως λένε το τυρί του τοστ οι απάνω. Γέλασα, σκέφτηκα πως δε πειράζει, όλα καλά, σιγα τα αυγα κλπ και τότε συνέβη μπροστα στα ματιαμου το θέατρο του απόλυτου παραλόγου.

Ένας πιτσιρικας ειχε κάτσει πάνω στο άγαλμα του Αριστοτέλη και είχε αφησει το σακίδιο του δίπλα. Περνωντας ενας ηλικιωμένος έσουρε τα εξ αμάξης στον νεαρό που δε σεβεται τον μεγάλο Σταγειριτη φιλόσοφο και βεβηλώνει το άγαλμα με το κώλο του. Ξέρεις ποιος είναι αυτός; Ουρλιαξε ο ηλικωμένος; Μα δε σεβεστε τίποτα πια; Εχει παγκακια η πλατεία να πας να κάτσεις εκεί, όχι πάνω στον μεγα φιλόσοφο. Δεν είσαι απο εδώ, γιατί αν ήσουν από εδω θα ήξερες την αξία του. Ο νεαρός δε μιλουσε, είχε κατεβασει το κεφαλι και άκουγε. Ο ηλικωμένος συνέχισε. Ντροπή σου, και σε σενα και στους γονείς σου τους μαλακες που δεν σου εδωσαν σωστή ανατροφή.....

Ντράπηκα λιγο και κανονικά θα έπρεπε να σηκωθώ πάνω και να εξηγησω στον παππού πως με τον τρόπο που προσεγγισε τον πιτσιρικά δε πρόκειται ποτέ να τον πείσει να σεβαστει τους αρχαίους μας προγονους γιατί ο ιδιος με το τρόπο που μιλά δεν αποτελεί πρότυπο. Έκατσα στα αυγα μου και εφαγα στα γρηγορα το λάθος τοστ μου, κατεβασα το καφέ μου μονορουφι και σηκωθηκα να φυγω γιατι ειχα δουλειά σημαντικη.

To ΑΠΘ δε θα είναι ποτέ το ιδιο από τη Δευτέρα και μετά....μόνο αυτό σας λεω κι αυτο κρατηστε.

Κατά τα άλλα ήταν μια όμορφη απόδραση που θα μου άλλαξε τη ζωή σε περισσότερους από δυο τομείς της, όπως επαγγελματικό και γκομενικό. Άνοιξαν κι έκλεισαν δρόμοι και αυτά είναι τα ωραία, τα αγκαλιασμένα με τα άσχημα. Με μια χαρμολύπη επέστρεψα στη φτωχή μου πόλη, έτοιμη να ανοίξω κι άλλο τα φτερά μου και να αφήσω το μυαλό και τη καρδιά μου να αρμενίσουν σε λιμάνια άλλα, νέα, καινούργια, πρωτόγνωρα. Ενώ αφησα πίσω μου τις φοιτητριούλες μου που περασαν φέτος στη Θεσσαλονίκη, τους φίλους μου που θα τους ξαναδω συντομα σε λιγότερο από 2 μήνες και μια κατάσταση που μου ξερίζωσε εντελώς ένα όνειρό μου. Δε με πειράζει γιατί εγώ έχω μάθει να χτίζω όνειρα και να παλεύω για να τα πραγματοποιώ. Κι αν ενα δε πέτυχε, ε δε πειράζει, διάολε.....θα φτιάξω άλλα.

Επιπλέον, εγώ ποτέ δεν έφυγα από εκεί χωρίς να αγκαλιάσω και να φιλήσω τους ανθρώπους που εκτιμώ, αγαπώ και σέβομαι.

Εγω ποτέ δε φεύγω με σκυμμένο το κεφάλι, μέσα στη σιωπή και με δυστυχία στο βλέμμα.......
Γι' αυτό μπορώ και χαμογελάω πλατιά ακόμη και μετά από τη μεγαλύτερη θλίψη που μπορώ να νιωσω.

Θεσσαλονίκη, θα σε ξαναδώ στις γιορτές και μετά ανά μήνα θα εχεις την δυνατότητα να μου δείξεις πόσο ενδιαφέρουσα είσαι. Εις το επανιδείν.

Φιλιά σε όλους.
Χαμογελάστε και ό,τι ειναι να συμβεί, θα συμβεί.

12 σχόλια:

  1. Κουλα
    Τι κανεις;
    Καλα να περνας
    Γραφεις πολυ ωραια... λαικ Θεσσαλονικη
    Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά να περνας κι εσυ.
      Πως παει η σχολή;

      Διαγραφή
    2. 4ο έτος... και έχω ένα ακόμα... και βλέπουμε...φιλιά... !!!

      Διαγραφή
    3. μερσι καμάρι, κι εσύ ό,τι καλύτερο... Καλά Χριστούγεννα!!! Με υγεία αυτές οι όμορφες γιορτές να περάσουν.... φιλιά

      Διαγραφή
  2. Αν δεν μπορουμε να δουμε ολοι οι ανθρωποι
    το ποτηρι μισογεματο,ας σκεφτομαστε τουλαχιστον
    οτι εχει ακομη μεσα υγρο και μπορουμε να
    παλεψουμε τα παντα.
    Καλου κακου ριξε ενα ζευγαρι ωτοασπιδες στο
    μαγικο βαλιτσακι του Sport Billy για τα επομενα
    ταξειδια,πιανει κρυο και δεν ειναι για
    τσιτσιδωματα στο αεροδρομιο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όπως και να το κάνεις έχει μια μαγεία η Θεσσαλονίκη και πάντα θα σε τραβάει εκεί στα Βόρεια για μια ακόμη επίσκεψη!!!

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. κουλιτα μου πας ν αλωσεις και σαλονικ?
    αγαπαμε ξεσαλονικη , παιρνω στανταρ 3-4 κιλα κει πανω και οι ανθρωποι ειναι αλλιως αγαπανε και χαμογελανε
    η θεσσαλονικη ειναι αλλος πλανητης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μια φορά με έψαξαν οι φωστήρες του αεροδρομίου, μια τύπισσα συγκεκριμένα, αφού πρώτα φόρεσε και πλαστικά γάντια.
    Φορούσα μπότες που είχαν κάτι σιδερένιο. έτσι, για μια λιτή κι απέριττη διακόσμηση βρε αδερφέ, και τους είχα ζητήσει να με αφήσουν να τις βγάλω, γιατί θα χτυπήσει το μηχάνημα.
    Όχι μου λένε δεν υπάρχει πρόβλημα...και ακολούθησε το ψάξιμο...ήταν που δεν υπήρχε πρόβλημα δηλαδή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες μια cουλαμάρα κι εσύ....Μπορείς!!!